Ik bereid een gesprek voor over communicatie. Communie is het verbinden van wat gescheiden werd. Communicatie is het proces dat dat voorbereidt.
Het doel is een hogere eenheid te creëren. De individuele vermogens moeten gehandhaafd blijven. De gezamenlijkheid is de meerwaarde. Samen zijn we sterker. Een beeld zou helpen.
Ik overdenk dit en ben op weg naar een vriendin in een revalidatiecentrum. Het bevindt zich in een park. Om het gebouw ligt een singel. Ik sla op het pad de hoek om, op weg naar de brug.
Vlak voor de brug staat een vrouw, gekleed, tot haar heupen in de singel. Met haar ene hand trekt ze iets uit het water. Haar andere hand wordt vastgehouden door een man op de oever. Hij trekt haar langzaam de kant op. Zij trekt onder water een voorwerp naar zich toe. Het blijkt een kinderfiets te zijn. Ik zie nu het jongetje op de oever in de schaduw van een boom staan. Hij kijkt verslagen, beschaamd naar zijn moeder die zijn fiets redt. Zij heeft nu één been op de oever en zegt tegen de man dat het zo goed is. Hij is kennelijk een onbekende voorbijganger. Hij knikt en wandelt verder. Ik kijk haar aan of ze nog hulp nodig heeft. Nee, nee, het is erg genoeg zo. Het fietsje vol kroos en bladeren belandt nu ook op de oever.
Het beeld van samen sterker wordt mij zomaar geschonken. Ook voor mensen zonder beeldend vermogen vindt de wereld een weg.
