van een componist
Op mijn ochtendwandelingetje ontmoette ik een componist. Hij zat op een bankje onder de bomen een boek te lezen en een sigaret te roken. We raakten aan de praat.
Hij was bezig om muziek te schrijven bij een tekst waarin vele gevoelsstemmingen aan bod komen. Ik kende de tekst. De stemmingen zijn veelkleurig, soms uitgesproken, soms subtiel, haast verborgen. Als het hem lukt zou het voor sommigen een grote hulp kunnen zijn om er toegang toe te krijgen.
Ik wenste hem succes en vervolgde mijn wandeling. Omgaan met gevoelens, daar viel wat te overdenken. Oorspronkelijk waren ze voor mij alleen maar hinderlijk. Irritaties, boosheid, angst, hoe kwam je er van af? Maar ook blijdschap, lachbuien en uitgelatenheid hielden je toch af van waar het echt om ging. Pas als ze over waren kon ik mijzelf weer vinden. Gevoelens moesten worden teruggehouden of op zijn minst gekanaliseerd.
Op zorgvuldig gekozen plaatsen en momenten konden ze worden toegelaten, bij een concert, een museum, een kindervoorstelling. Sommige mensen, sporten, toneelstukken, cabaretiers en films moesten beslist worden vermeden. In de loop van het leven werd ik steeds kieskeuriger.
Later leerde ik echter ook dat ze te gebruiken waren als zintuig. Eerbied, respect, sympathie en antipathie vertelden iets over de situatie waarin ik mij bevond, iets over de mensen die ik ontmoette. Dit is toch vergelijkbaar met ogen en oren. Ze delen iets mee. Het zou toch pas het denken moeten zijn waardoor je besluit om te vertrekken, te handelen, of verder, nauwkeuriger waar te nemen. Bij het voelen valt dit nog niet mee. Ze hebben een directe, krachtige greep op je doen en laten.
De componist, en bijna alle andere kunstenaars, gaan nog een stap verder. Je zintuigen nemen niet alleen de wereld waar zoals die is, maar ook wat je er mee doet. Ze begeleiden je bij je daden, wanneer je scheppend optreedt. Ze vertellen je niet alleen of je duidelijk schrijft, of je verstaanbaar spreekt, maar kunnen je ook laten voelen of je de juiste toon aanslaat, of de muziek die je produceert de juiste snaar in de ziel raakt.
Maar toch …, een componist schrijft muziek die op dat moment niet klinkt. Hij moet niet alleen maar afwachten wat een ensemble of een heel concert ervan maakt, nee hij moet dit al voelen voordat het ooit geklonken heeft.
Deze gedachten brachten bij mij verbijstering over de vermogens die sommige mensen konden realiseren. Ik was blij dat ik aan het eind van mijn wandeling kwam en mij weer kon bezig houden met zaken die binnen mijn eigen vermogens lagen.
