Een van de manieren om grip te krijgen van de esoterische kant van de getallen is de bewustwording van de wezensdelen: het ik, de ziel, het etherlichaam en het fysieke lichaam. Dit kan ontstaan als we de stappen volgen die nodig zijn voor een tocht door de geestelijke wereld, de astrale wereld en de etherwereld …
We kunnen alleen tellen als we gelijkenissen kunnen zien. Omdat ieder object uiteindelijk verschilt van ieder ander object moeten we een vermogen hebben om te bepalen wat essentieel is en wat niet. Dit vermogen ligt in ons bewustzijn.
Harari heeft gelijk als hij waarschuwt voor AI. Hij heeft ongelijk over de aard van het probleem: we staan niet tegenover dit probleem, maar we zijn het zelf.
Zeven kan beleefd worden in de zeven fasen van het bewustzijn. Deze worden doorlopen bij het verrichten van een daad. De betekenis van een zevental wordt duidelijk wanneer we deze benutten in een samenhangende opeenvolgende reeks.
In eerste instantie werd negentien als een interessant getal ervaren omdat een esoterisch relevante ontwikkeling begrepen kan worden als drie, elkaar overlappende zeventallen. We zullen eerst drie, dan zeven en daarna de constellatie bespreken.
De aantallen die samenhangen met zekere waarnemingen of gebeurtenissen kunnen verwijzen naar bepaalde kwaliteiten. Hoe zit dat? We gaan op zoek.
Een terloopse opmerking, en een niet goed begrepen uitleg brachten mij er toe om een zoektocht te starten naar de esoterische achtergrond van het getal negentien. Een voornemen.
Een persoonlijke impressie van een schilderij van Hans Dieter Appenrodt.
Enige associaties bij een schildreij van Hans Dieter Appenrodt n.a.v. zijn overlijden.
Waarom is het getal zeven niet rechtstreeks uit de geestelijke wereld ontstaan? Enkele overwegingen.
