In eerste instantie werd negentien als een interessant getal ervaren omdat een esoterisch relevante ontwikkeling begrepen kan worden als drie, elkaar overlappende zeventallen. We zullen eerst drie, dan zeven en daarna de constellatie bespreken.
Drie is eigenlijk het eerste interessante getal. Twee verwijst naar tegenstellingen. Een bewering is waar of onwaar. We kiezen de ene of de andere. Een complexe situatie wordt soms verhelderd door de beschrijving van polariteiten. In vele gevallen wordt ook een derde genoemd die de brug moet slaan. De relatie, de tegenstelling moet worden uitgelegd of beleefd om het tweetal te beschrijven. Twee ontstaat eigenlijk pas vanuit het drietal.
Duidelijk wordt dit als we de oertegenstelling beschouwen die we ervaren tussen het innerlijk en de wereld buiten. We beleven iets wat zich los van ons afspeelt. Er wordt iets anders beleefd. Tussen on zelf en het andere bevinden zich de zintuigen en het handelen. Deze benutten wij om de situatie te begrijpen en eventueel te veranderen. Er is geen binnen en buiten zonder interactie, zonder een grens daartussen. En die grens heeft eigenschappen waardoor de beide eersten worden beïnvloed. Hij vormt de derde die vaak de beide anderen hun plek wijst.
De beschreven configuratie van drie is asymmetrisch. Alleen het middelste element heeft als enige een relatie met de beide anderen. Deze hebben daarentegen geen directe relatie met elkaar, maar alleen via het midden. In het volgende voorbeeld is dit anders.
Beschouw een groepje van drie vrienden die aan het discussiëren zijn. Ieder geeft een schets van zijn standpunt terwijl de beide anderen luisteren. Daarna vinden er een-op-een discussie plaats tussen tweetallen waarbij de derde toehoort. Tenslotte is er een debat tussen alle drie waarbij ze voortdurend, snel achter elkaar de rol van luisteraar en spreker wisselen. In feite zijn ze alle drie luisteraar en spreker tegelijk. In totaal kan de discussie tussen drie zich dus op zeven manieren manifesteren. Drie waarbij we een enkele spreker hebben, drie waarbij er twee sprekers zijn en een waarbij ze alle drie als spreker actief zijn. De achtste mogelijkheid waarbij ze alle drie zwijgen telt niet mee want dan is er geen discussie.
We kunnen dit ook grafisch voorstellen met een driehoek. Er zijn drie hoeken, drie zijden en het gebied dat zij omsluiten. Zeven elementen dus. Als de zijden worden doorgetrokken wordt de total ruimte in zeven gebieden gedeeld. We kunnen die identificeren met de drie enkele sprekers (1, 2 en 3), met de drie discussies tussen tweetallen (4, 5 en 6) en met de discussie tussen drie (7). Het aantal drie draagt het aantal zeven in zich.

Er valt nog veel meer over drie te vertellen. Deze bijdrage wordt hier afgesloten met een korte verwijzing naar de scheppingsmachten. Iedere schepping heeft een oorsprong en een resultaat, het schepsel dat geschapen wordt. Daartussen bevindt zich de ontwikkeling. Duidelijke voorbeelden zijn de plant, bestaande uit kiem, stengel en bloem, of de mens, bestaande uit een geest, een ziel en een lichaam. Nu kan ieder van deze drie opnieuw in drieën worden opgedeeld omdat die op zich ook weer scheppingen zijn. In eerste instantie leidt dit tot een negental. In sommige gevallen is het mogelijk om dieper te kijken en tot 3^n elementen te komen. Wordt een op deze wijze ontstaan negental gevormd die zich als een eenheid manifesteert, zoals bij de mens, dan overlappen het eerste en het tweede drietal, en ook het tweede en het derde, en zo wordt het negental als een zevental ervaren.
Bij verder inzoomen (of uitzoomen) kunnen gehelen worden ervaren van drie overlappende zeventallen. Dit is al eerder aangeduid. Het vormde het begin van de interesse voor negentien.