Als iets fout is en we begrijpen dat het fout is dan lost dat het probleem op. We kunnen de fout herstellen, de situatie vermijden of er gewoon mee leven. Het is goed zo.
Als we niet begrijpen dat we fout zitten hebben we een echt probleem. Dat is zeker niet goed.
Als iets slecht is en we begrijpen dat, ook dan kunnen we ermee proberen om te gaan. Het slechte wordt minder slecht. Maar ook als het slechte niet kan worden vermeden of gecompenseerd, dan leidt het begrip ertoe dat het onvermijdelijke kan worden geaccepteerd. En dat is goed.
Als we worden bedreigd door het kwaad dan lijkt dat allesbehalve goed. Hier zijn twee zaken te begrijpen. Waarom ervaren we een bedreiging en wat is eigenlijk dat kwaad? Het eerste duidt op een zwakte van onszelf en tweede op een element in de wereld buiten ons. Deze twee elementen zijn gekoppeld. Het kwaad vormt alleen een bedreiging als we een zwakte hebben voor specifieke karakteristieken van het kwaad.
Wat helpt het als we onze zwakte kennen? Dan is de bedreiging een uitgelezen kans om onszelf te verbeteren. Dat is goed.
Wat helpt het als we het kwaad niet alleen als zodanig herkennen maar het ook begrijpen? Dan zien we hoe het kwaad gegroeid is uit een misverstand, uit een gemiste kans, uit ongelukkige omstandigheden. vanuit dit begrip kunnen we mededogen opbrengen en wellicht zelfs dankbaarheid opbrengen voor de mogelijkheid die het ons biedt om zelf te groeien.
De Grootmeester stelt in het tweede mysteriedrama van Rudolf Steiner wanneer hij de ondergang van zijn orde onder ogen ziet: “… onze tegenstanders die uit het kwaad hun krachten putten om ons tegenstand te bieden en zo op hun manier het wijze plan te dienen dat uit het boze ook het goede kan ontstaan …”. Door het begrip voor het kwaad zien we daarachter het goede.
Zoals de taalgeest al stelt: alles begrijpen is alles vergeven.
